منطق حسینی؛ یعنی نترسیدن از مرگ.
منطق حسینی؛ یعنی ترجیح‌دادن حق بر باطل به هر قیمت.
منطق حسینی؛ یعنی کم‌نشمردن یاران حق و زیادنشمردن یاران باطل در هر حجم و عدد.
منطق حسینی؛ یعنی امید بی‌پایان حتی در لحظه‌ای که علی‌الظاهر آرزوها غروب می‌کند.
"هیچ‌گاه نپرسیدیم پول چیست؟ چرا باید فرض بگیریم که بیشینه‌سازی مالی به بیشینه‌شدن ارزش‌های اقتصادی واقعی می‌انجامد؟ به یاد ندارم که چنین سؤال‌هایی اصلاً به ذهنم خطور کرده باشند. اگر هم پیش می‌آمد، از ترس این‌که به چشم نادان نگریسته شوم، آن‌ها را مطرح نکردم."
من شرح حال شهید افشردی (باقری) را می‌خواندم در آنجا ذکر شده بود که ایشان هر روز خطاهای خود را می‌نوشته؛ همین که در توصیه علمای اخلاق و بعضی از احادیث و این‌ها هم هست که خطاهای خودتان را بنویسید، هر شب خودتان را محاسبه کنید.
«خسارت»، مفهومی قرآنی است که از «ضرر» مرتبه‌ی بالاتری دارد. ضرر که در برابر منفعت قرار دارد، عمدتاً ناظر به زندگی دنیوی است؛ اما در زندگی اخروی «منفعت» و «ضرر» چندان مطرح نیست، بلکه «خسارت» و «فلاح» در حیات اخروی مطرح است.
