طاها مهاجر

مفهوم سوشیالیتی برگرفته از واژه‌ی لاتینی socialitas به معنای گرد هم آمدن دوستانه، زندگی اشتراکی با دیگران و پرهیز از زندگی فردی می‌باشد. 

مبانی نظری تفکر سوسیالیتی می‌توان در دکترین‌ها و آموزه‌های عهد عتیق پیدا کرد؛ آن‌جا که خداوند اسرائیل در محبت به ابناءاش می‌گوید: «ای‌ همه‌ی تشنگان‌ نزد آب‌ها بیایید، و همه‌ شما که‌ نقره‌ ندارید بیایید بخرید و بخورید. بیایید و شراب‌ و شیر را بی‌نقره‌ و بی‌قیمت‌ بخرید. چرا نقره‌ را برای‌ آنچه‌ نان‌ نیست‌ و مشقّت‌ خویش‌ را برای‌ آنچه‌ سیر نمی‌کند صرف‌ می‌کنید. گوش‌ داده‌، از من‌ بشنوید و چیزهای‌ نیکو را بخورید تا جان‌ شما از فربهی‌ متلذّذ شود. گوش‌ خود را فرا داشته‌، نزد من‌ بیایید و تا جان‌ شما زنده‌ گردد بشنوید و من‌ با شما عهد جاودانی‌ یعنی‌ رحمت‌های‌ امین‌ داود را خواهم‌ بست.‌ [عهد عتیق؛ کتاب اشعیا؛ فصل 55، آیه 1 الی 3]» و یا در قوانین زندگی، برای ترسیم مانیفست (بیانیه) دارایی اشتراکی به صراحت آمده است که: «از انگورهای‌ تاکستان‌ دیگران‌، هر قدر که‌ بخواهید می‌توانید بخورید، اما نباید انگور در ظرف‌ ریخته‌ با خود ببرید. همینطور وقتی‌ داخل‌ کشتزار همسایه‌ خود می‌شوید، می‌توانید با دست‌ خود خوشه‌ها را بچینید و بخورید، ولی‌ حق‌ داس‌ زدن‌ ندارید. [عهد عتیق؛ سفر تثنیه؛ فصل 23، آیه 24 الی 25]» بنابر این آموزه‌های یهود در فلسفه‌ی سوسیالیتی و اشترک چیستی و چرایی به شکلی تبیین شده که داشتن دارایی به سوی دارایی اشتراکی نیل نماید؛ بر همین مبنا بود که کارل مارکس محتوم (ثابت) تاریخ طبیعی تمدن را، حرکت به سمت جامعه‌ای که مفهوم اشتراک را تحقق بخشد، می‌داند.

مفهوم سوشیالیتی برگرفته از واژه‌ی لاتینی socialitas به معنای گرد هم آمدن دوستانه، زندگی اشتراکی با دیگران و پرهیز از زندگی فردی می‌باشد. 

ایدئولوژی سوسیالیسم Socialism، مکتبی است که اصالت را به جمعیت در مقابل فردیت می‌دهد. این ایدئولوژی همه‌ی آحاد جامعه را به لحاظ شأنیت یکسان می‌پندارد. مارکس به عنوان نظریه‌پرداز این ایدئولوژی با استفاده از اندیشه‌ی سوسیالیست‌های تخیلی، فلسفه‌ی هگل و نظریه‌ی ارزش مبادله‌ی ریکاردو، ساخت یک جامعه را بر اساس آرمان سیاسی برابری می‌داند، به طوریکه معتقد است اقتصاد به عنوان زیربنای جامعه باید بر اساس تینت «از هر کس با توجه به تواناییش به هرکس بر اساس سهمش» پایه‌ریزی شود. او در بالاترین و کامل‌ترین مرحله‌ی تکامل سوسیالیسم یعنی جامعه‌ی کمونیست، تنیت نهایی جامعه‌سازی را «از هرکس طبق تواناییش به هرکس با توجه به نیازش» می‌داند. مبتنی بر این اصول، ادوارد برنشتاین، سوسیالیسم را چیزی جز اِعمال دموکراسی در اقتصاد {سنگ بنای جامعه} نمی‌پندارد. کسانی که خود را چپ یا سوسیالیست می‌دانند، پیش از انقلاب در ایران کمونیست‌ها و مارکسیست‌ها بودند و بعد از انقلاب، نام‌شان به جبهه مشارکت تغییر کرد.

ایدئولوژی سوسیالیسم همانند ایدئولوژی لیبرالیسم در سوپر پارادایم اومانیسم می‌باشد.