طاها مهاجر

در 100 سال گذشته، زنان غربی نه حق رأی داشتند و نه حق مالکیت؛ حتی اجازه‌ی تصرف در اموال خود را نیز نداشته‌اند. از این رو فمینیسم که مجموعه‌ای از باورها و مفاهیم برخواسته از فلسفه و جامعه‌شناسی غربی است، تلاش کرد تا با ارائه‌ی راه‌حل، از مشکلات زنان بکاهد و به آن‌ها کمک کند تا به حقوق حقه‌ی خود دست پیدا کنند.

واژه‌ی فِمینیسم Feminism، واژه‌ای فرانسوی و از ریشه‏ لاتینی Femind است و با اندکی تغییر، در زبان‏های دیگر مثل انگلیسی و آلمانی هم به یک معنا به کار می‏رود. Feminine (فِمینین) به معنای زن یا جنس مونث است.

آموزه‌های اصلی مکتب فمینیسم اگرچه سعی در اعطای حقوقی ظاهری به زنان داشت اما در باطن پاسخی افراطی به وضع تفریطی زنان بود. نگاه نظریه‌پردازان اولیه‌ی فمینیسم عمدتاً مبتنی بر مرد ستیزی، خانواده گریزی، استقلال کامل زنان و نشان دادن فرودستی زنان در دین و جامعه داشت و به موجب این جنبش، زنان خود را آزاد دیدند و به صورت عنان گسیخته‌ای وارد جامعه و بازار کار شدند و از اینجا بود که مردان سودجو بر این جنبش سوار شدند و از شعار حقوق زن برای رسیدن به منافع و مطامع خود استفاده کردند.

از مهم‌ترین گرایش‌های فمینیستی می‌توان از فمینیسم لیبرال، فمینیسم مارکیستی، فمینیسم رادیکال، سوسیال فمینیسم، فمینیسم فرامدرن و فمینیسم اسلامی نام برد.

ثنویت جنس قوی و جنس ضعیف، یک ثنویت باطل است که در فرهنگ #غیرتوحیدی و فمینیستی در مورد زن و مرد معنا پیدا می‌کند. با این نگاه، زنان سعی می‌کنند برای کسب قدرت شبیه مردان شوند. اما از منظر الهی این نگاه باطل است زیرا در ساحت حیات، هر کدام از زن و مرد، قوت‌ها و توانایی‌های ویژه‌ی خود را در حیطه‌ی نقش‌هایشان دارند. قدرت زن در خانواده #سکینت و قدرت مرد قوامیت است. در این نظام عادلانه، نیازی به جنگ برای کسب جایگاه برابر و مشابه نیست و زنان نیازی به تلاش برای اثبات خود و مَردواره‌شدن ندارند.